این شعر ناظم حکمت را می گذارم برای خاطرِ دوستان عزیزی که حال شان- به هر دلیلی- ناخوش است این روزها؛
برای خاطرِ :
آرامِ جان،سروِ روان
تبسم غبیشی
لیلا بابایی
و ...
دستِ آخر خودم.
--------------
هم تختی های من
حالتان بهتر خواهد شد.
درد و عذاب پایان خواهد گرفت
آسودگی خواهد رسید
نرم و ولرم
چون غروب تابستانی
که از شاخه های سبز و انبوه درختان پائین می آید.
...
آن چه بیرون در انتظار ماست مرگ نیست
زندگی است.
بیرون از در
دنیاست با هیاهویش.
از تخت بلند خواهید شد
قدم خواهید زد.
دوباره کشف خواهید کرد
لذت نان را، نمک را، آفتاب را .
